Skip to main content

De maat nemen

By 27 november 2017Mijn fietsblog

Weg gaan op het hoogtepunt. Liefst zonder afscheid te nemen, dat scheelt vragen vanuit de “omgeving”.  Het genoeglijk samenzijn in wat heet “het beleven van sociale contacten”,  levert in mijn geval een stroom van informatie op welke ik op die momenten eenvoudig weg niet meer kan verwerken. Vaak hoor ik mensen ( die mij kennen) zeggen dat ik op het laatst nogal eens druk word. En dat (h)erken ik. Of ik trek mij binnen enkele minuten terug of – en dit gebeurt meestal – de zaak daarboven explodeert, wat zich uit in nadrukkelijk aanwezig zijn. Befaamd, doch niet altijd gewaardeerd, zijn mijn al dan niet begrepen grappen en grollen en de practical jokes die nogal eens als minder grappig worden ervaren. Het voelt als het inzetten van een eindspurt, het laatste restje energie uit de dan al bijna lege accu persen. Meedoen is belangrijker dan winnen, maar is toch wel een hele opgave. Opgeven zit echter niet in mijn aard. De winst zit hem in het feit dat ik vaak heb mee mógen doen, getuige de foto’s van “vrienden” (vriendschap is maar een woord), collega’s, maten. Hoewel soms enigszins bedrukt bij die beelden uit het verleden, koester ik het gevoel wat zij mij gaven “er toe te doen”. Deel van hebben mogen uitmaken. Pijnlijk zijn de woorden “eigen schuld” bij het laten verwateren van contacten omdat ze als een verstikkende deken over de, ook door mij, niet altijd voorziene oorzaken worden gedrapeerd. Onbekend met NAH, maakt soms onbemind. Reden dat ik mij niet beklaag. Klagen maakt klein, vestigt de aandacht op dingen die anders hadden moeten zijn. Groter voordoen dan de meetlat lang is, een iets te grote broek aan trekken, om vervolgens over de broekspijpen te struikelen is, hoe hilarisch dan ook, ook weer niet mijn ding. Oftewel: ik blijf bij mijn eigen maat en laat me hem uitsluitend door vakkundige mensen aan meten. Een blik in de lachspiegel van het leven leert mij bijna dagelijks dat ik niet te groot ben om  hem of haar te helpen die kleiner is. Dat geeft voldoening. Daar staat geen maat op. Fijne maandag allen.

© J.G.Boomsma