Skip to main content

Hakke hakke puf puf

By 27 oktober 2015november 27th, 2015Mijn fietsblog

De keurmeesters van het stoomwezen hebben gesproken, geluisterd, gewikt en gewogen. Een wijs oordeel uitgesproken. Na jaren trouw dienst te hebben gedaan, vol op stoom onder soms zware omstandigheden werd `Jampie 5512` uitgerangeerd. Rust gegund.

Vanuit de beschermde omgeving van het kleine dorp waar ik was opgegroeid, voelde ik me losgelaten in de grote stad. De stad waar de Ambachtsschool stond. De school was anders, de klasgenoten waren anders, De meesters heetten leraren en dus anders, de vakken waren anders… Ik was twaalf en  anders. Terugkijkend was dat het begin van het doolhof van wederzijds onbegrip. Met een zwaar gemoed en een even zo zware schooltas fietste ik vanaf dag twee het ongewisse tegemoet. De wiskundeleraar gaf blijk van totale onkunde om met mijn persoontje om te gaan. Schreeuwend, voor mijn gevoel door krankzinnigheid bevangen, gilde hij in mijn oor “snap je dat dan niet!?”… Nee ik begreep het niet. Alleen de muziekmeester en ik begrepen elkaar. Nu, achtenveertig jaar later kan ik terugzien op een leven waarin ik me puur en alleen op wilskracht overeind gehouden heb. Niet wetend wat er van mij verwacht werd. Als ik dat al wist, dan was daar mijn onkunde om er iets mee te doen. Slechts een van de vele werkgevers waaronder ik heb gediend beloonde mij met een werkplek die gesneden koek voor me was. De KL. De saamhorigheid, de gezamenlijke doelstellingen, het uniform, de hiërarchie, het fysieke. Ik heb dat met beste kunnen terug proberen te betalen met een onvoorwaardelijke loyaliteit. Het was mijn huis en mijn speeltuin. Verdere pogingen van de maatschappij mij in keurslijven te hijsen  leden jammerlijk schipbreuk. Mijn bootje liet aan alle kanten water door. Zwemmend en spartelend probeerde ik me vast te houden. Drijvend in het zwarte water. Tot verbazing van velen en wellicht teleurstelling van weer anderen kwam ik iedere keer weer boven. Sorry daarvoor, waarde ramptoeristen! hihi. Maar de druk is er af. Ongeschikt, afgekeurd mag ik verder. Mag mijn wilskracht gebruiken om te leven en beleven. Fietsen door de natuur, muziek luisteren en komend jaar op zoek langs het spoor van mijn leven. De jubileumrit van ‘Jampie 5512’.

©J.G. Boomsma