Het telefoontje wat ik zojuist had met de dealer, bezorgde mij het gevoel als werd er onverwacht een zak cement op mijn schouders gelegd. De mededeling dat de nieuwe velgen zijn besteld was dan wel geruststellend, het tijdstip van levering deed me door de grond zakken. Over plusminus veertien dagen… Koortsachtig maalde er van alles door mijn kop. Ten overvloede, of kon de kalender nog enig soelaas bieden, keek ik naar de dagen die deze maand nog resten. Op momenten als deze, waarvan mijn hele leven een aaneenschakeling lijkt, slaat de zaak daarboven bij mij op tilt. Out off order. Hoe nu, wat kan ik, wat moet ik… het doet er op deze momenten even niet meer toe. Alleen in huis, zou ik de suikerpot kunnen vragen, of mijzelf. Wat had ik kunnen doen om dit te voorkomen? Maar die vraag stellen heeft geen nut. Een aap in de kont kijken levert herkenningspuntjes op, maar is van generlei invloed op een gewenste verandering. Komt nog bij dat een bezoek aan de Apenheul ook nog ingelast moet worden in mijn knellende programma. Ondanks het gegeven dat de dealer niet voldoende kennis in huis heeft wat betreft de Idworx fiets, de velgen en de gebruikte remtechniek, hebben de goede mensen voldoende coulance aan de dag gelegd wat betreft service en (niet afgesproken) garantie. Vandaar dat mijn hoop nu is gevestigd op de fabrikant of een dealer die deze velgen -of een bruikbaar en veilig alternatief- op de plank heeft liggen. Calimerogedrag of in een hoekje gaan zitten pruilen heeft even geen zin en kost tijd. Tis de situatie die dingen van mij vraagt, waar ik echter even geen antwoord op weet. Hallo, wereld van herkenning, we zij er weer. Pff.. Fijne dag allen.
© J.G.Boomsma