Mijn eerste rookvrije rit naar het Groningerland is een feit. Gisteren onder barre weersomstandigheden honderd kilometer gemaakt. Met de conditie zit het na de winterstop nog goed, heb ik met blijdschap geconstateerd. In nauw overleg met de weergoden waren we het volgende overeengekomen; Zij zouden waaien en natte vlokken laten dwarrelen en ik mocht af en toe even boos worden en tegenkrachten produceren. Het mooie is dat wanneer ik deze afspraken eenmaal heb gemaakt, er van echte boosheid geen sprake meer is. Dan is het meer de berusting en proberen te voelen waar de krachten liggen. Snelheid is van geen enkel belang meer. Gewoon stoempend het tempo zoeken waarin ik uren kan doorgaan. Verstand niet op nul maar ook in een lagere frequentie. Aanpassen, noem ik dat. De voldoening bij thuiskomst en dankbaar dat ik het weer heb gehaald. ’t was het weer waard. Dat is het altijd. Waardevolle uren! Fijne dag allen.
© J.G.Boomsma