Daar sloeg waarachtig de twijfel weer toe gisteren. Of was het de schrik en bezorgdheid, misschien zelfs angst? Reden voor dit zware gemoed waren pijn en stijfheid in mijn linker knie, welk euvel zich dinsdag al enigszins openbaarde. Gisteren gedurende de loop van de dag begon ik zelfs iets te kreupelen. Het gewricht gloeide en klopte en mijn kenmerkende huppeltje wat ik eens per dag onverwacht ten uitvoer breng (we all have our habbits hihi), ongeacht mijn stemming, moest zelfs achterwege blijven. Mijzelf afvragend hoe de pijn was ontstaan, kwam ik uit bij afgelopen maandag. Misschien iets te enthousiast de ‘dans der pedalisten in de wind’ uitgevoerd, was ik daar nog niet aan toe. Piepend en krakend opent zich inmiddels een deurtje daarboven. Met een baard van jaren komt Vadertje tijd weer eens zeurend om de hoek. Met de even oprechte als confronterende vraag “ben je niet te oud Jampie?”. Ach, dat zijn de befaamde ‘afvraagmomentjes’ die bij mij helaas niet altijd even lekker ‘vallen’. Tis voor mij een fluitje van een ouderwetse cent om soms met enige verwondering, soms met evenzoveel bewondering, te mogen en kunnen constateren hoe de tand des tijds vat heeft gekregen op dingen en andere mensen. In aanzien en functioneren veranderingen teweeg brengt. Zelf voel ik mij vaak de eeuwige toeschouwer. ’t voelt als ben ik meegelift op de wijzers van mijn klok, ’t ging geruisloos. Maar tijd is niet te vangen he, voor niemand..gelukkig maar. Ik ben, met alle respect, niet zuinig geweest op mijn lichaam. Pufjes, lustige stofjes en gerstenat, ik weet het. Maar ook schuwde ik de momenten in mijn leven niet om fysieke topprestaties te vragen. Heeft waarschijnlijk te maken met het feit te kunnen genieten van de euforie die het gelijk zijn met een ander bevestigde. Nee, een twijfelaar en uitsteller van het eerste uur, dat bén ik. Ben ik geestelijk nog wel eens over de toeren, voor mijn lichaam had ik een soort automatische begrenzer. Niet zuinig op geweest, maar desondanks goed verzorgd en in beweging gehouden. Praten en luisteren met en naar het lichaam, dan valt er altijd wel wat te regelen is mijn ervaring. Nee, vadertje tijd, ik ben niet te oud maar bedankt dat je even gezellig de tijd met me nam. Het knietje voelt stukken beter. U een fijne dag voor nu.
© J.G.Boomsma