Skip to main content

Vrij voelen

By 28 september 2015Mijn fietsblog

Het voelt vrij hier. Wel een vreemd gevoel van vrijheid. Er is hier iets blijven hangen van wat eens was. Bijna fluisterend was het geluid van mijn fietsbanden, op weg naar waar ik nu sta. Op beklemmende foto’s van vroeger kon ik zien dat het hier kaal en altijd kil moet zijn geweest. De bomen hebben zich niets aangetrokken van een macaber verleden. Dat vind ik wel goed.  Zij hebben geen schuld, aan leed door grote mensen veroorzaakt. Toch lijken ze met eerbied te waken over meer dan honderdduizend stenen monumentjes. Ook door mensenhanden gemaakt. Dat maakt me blij. Ik spring weer op mien fietse. Kop in de wind. Voel een traantje lopen… van de noordenwind?  ’t geeft niet hij droogt wel weer op onder de Drentse luchten.  Zal ik nog even over Börk of toch maar de scharrelheide op. Het laatste. Dan over het Laaghalerveen op huis aan. Vrijheid voelen in het hoofd, kunnen doen wat  je diep vanuit je binnenste wordt ingefluisterd. Zelf de richting waar je gaat bepalen, das echte vrijheid. In de verte staan de muren van mijn eigen veiligheid. De bandjes onder mien fietse zingen hun lied, als waren ze net zo vrij als mij. Ben d’r bijna.