Een fietsritje over het heideveld van Balloo voert mij meestal als afsluiting langs Kampsheide. Uitkijkend vanaf het heuveltje zie ik recht voor mij het Deurzerdiep kronkelen. Links doemt dan altijd de oude schans op. Hier was het dat, volgens de overlevering, Bernhard van Galen (Bommen Berend) met zijn troepen een kampement had opgeslagen op zijn weg naar Groningen. In de volksmond wordt dit gebied het poepenhemeltje genoemd. Geholpen door de rookwolken van mijn eigen nicotinevijand kost het mij vaak weinig moeite mij te verplaatsen in de geschiedenis en hoe het er aan toe moet zijn gegaan. Geschiedenis was op school mijn favoriete vak. Door moderne technieken, en daarmee inzichten, zit er toch nog dynamiek in het verleden. Denk ik. Zo heb ik toch wel enig ontzag gekregen voor de vindingrijkheid en krijgslisten der Duitse edelmannen. Maar doordat ik door de bomen het bos soms niet meer zie wil ik nog wel eens wat feiten door elkaar husselen.Tis ook nogal wat. Binnenkort wordt in het Drents museum, heb ik me laten vertellen, een afgescheurde en uitstekend geconserveerde broekspijp tentoongesteld. Deze heeft toebehoord aan een der kanonniers ( woeste mannen met een kort lontje) die zich al dan niet vrijwillig per kanonskogel richting stad en ommeland had liet schieten (jaren later probeerde Baron von Munchhausen hetzelfde). Tijdens deze vlucht op een projectiel ter grootte van een bowlingbal moet hij rakelings over het meisje van Yde zijn gevlogen. Meisje van Yde..? Das een ander verhaal. Een beetje macaber worden de geconserveerde resten van dit arme kind het veenlijk genoemd. Ook deze zijn in hetzelfde museum te bezichtigen. Maar goed, terug naar het heden. Nu het al weer enige jaren wat rustiger is in en rondom Assen, heeft dit schitterende natuurgebied zich met wat kunstingrepen ontwikkeld tot een rustgever pur sang. Kabbelt het water van het diepje zich zomers rustig stroomafwaarts, zelf heb ik ook wel eens gezien dat het door regenval hogerop met een snelle stroom door het Drentse spoelt. Vredelievend bekijk ik gezeten op het bankje hoe de natuur de warmte van de voorjaarszon omarmt. Groene en blauwe grassen waar de eerste vliegjes speels over heen lijken te dansen. De eerste wesp die ik met een plagerig rookwolkje een andere richting op laat vliegen. De geopende fietstassen waar ik mijn natje en droogje uit heb gevist en mij laaf aan het water uit de bidons van “fietsen en koffie”, een geschenk van de gelijknamige fietsenzaak die mij vorig jaar heeft ondersteunt in mijn tocht. Wat gaat een jaar snel denk ik. Binnenkort zal ik eens wat opnamen proberen te maken met behulp van de camera op het stuur, neem ik mij voor. Fijne dag voor nu.
© J.G.Boomsma