Met mijn hoofd in de wolken, fietsen en denken. Er dienen zich toch wat luxe problemen aan zo langzamerhand wat betreft de komende vakantieperiode. De geplande reis naar Duitsland/Oostenrijk lijkt er qua reisbeperkingen niet in te zitten. Fietsen langs de Alpenhochstrasse. Dat leek toch hét doel dit jaar te zijn, echter om eerst tien dagen Quarantaine te
ondergaan in een berghut, nee dat stond niet in de planning. Dag Heidi. Wachten op verdere verlichtingen middels het keurpotlood van gezondheidsinstanties heeft ook niet zoveel nut aangezien er een ware exodus van sleurhutten en tentdoeken op gang lijkt te komen, waardoor de kampementen bij onze oosterbuurtjes ook vol stromen en ik geen zin heb in veldslagen met potten en pannen bij de vele recepties. Iek was erst. Nee, luxe problemen zijn geen problemen, is mijn motto altijd geweest. Vandaar dat ik geen vuiltje aan de lucht zie en in al mijn flexibiliteit roep “Hallo Jeu!” Dus proberen ons mooie Limburg te bereiken. Fietsen in de Dutch Mountains. Wel zo steil maar niet zo hoog… Is het fietsvirus besmettelijk? Wellicht. Ook mijn vriendinlief heeft inmiddels een pracht van een fiets. Eveneens met Rohloffnaaf en beltdrive. Met het gevaar om voor meterfetishist te worden uitgemaakt, moet ik toch bekennen dat ik in het verleden vaak even een blik op het fietscomputertje wierp. Snelheid en gemiddelde snelheid was voor mij vaak een graadmeter. Dat vergt ook voor haar nu enige gewenning, maar ik ben er van overtuigd dat haar dagafstanden overeen gaan komen met de mijne. Tja, en dan het weer. We hebben dat niet in de hand. Hopelijk gaan we het te koude, natte voorjaar snel vergeten en zien we de zon vanachter de heuvels opkomen. Voor eerst fiets en geniet ik van het Noorderland. Geen vuiltje aan de lucht.
© Jan G. Boomsma