Vandaag mocht ik de postbode op zijn rondje begroeten. Hoera! Twee gloednieuwe boekjes, verpakt in een luchtige enveloppe.
Het schrijvende fietsechtpaar Erik en Hetty luppes vonden hun eerste werk niet af, zonder ook onze buurprovincie Groningen in kaart te brengen. Dus ligt naast “Rondje Drenthe” het nog naar drukinkt geurende “Rondje Groningen” te schitteren hier op tafel. Friesland zal vast niet achterblijven, vermoed ik. Duizenden duizelende kilometers heb ik rond getrapt in het mooie Drenthe, mijzelf wijsmakend dat ik mijn paadjes en weggetjes inmiddels wel wist. Soms dwalend of verdwalend. Waarbij ik het laatste totaal niet erg vond. En nu? Bij het zien van alle mooie routes en wetenswaardigheden daarvan, voelt het of ik in de voetsporen mag treden van beide fietsende pelgrims. 300 kilometers Drenthe, nog 50 km meer door Groningen. Door de week solo en in de weekenden met mijn fietsmaatje. Zal ik dit jaar de mijzelf beloofde 15.000 kilometers maken? Dat vraagteken poets ik gewoon weg, voor het geval ik op de helft blijf steken. Voor het rondje Groningen is het ’s ochtends vroeg het ros bestijgen aangezien ik deze tochten wil gebruiken een oude vriend, een schone jonkvrouwe, familie en oude kennissen te bezoeken. Wel kijk ik erg uit naar de terrasjes die dan vast weer open zullen zijn. Dampend als het peerd van ome Loeks, onder het genot van koffie, kunnen constateren het allemaal van voorbijgaande aard was. Gedenkwaardig dus.
©J.G. Boomsma