In november van het afgelopen jaar nam mijn vriendin mij bij de hand, om samen een abonnement (of was het een contract?) af te sluiten bij een sportschool. Fitnescentrum zo dat zo mooi heet. Een schitterend gebouw, veel glas en volautomatische deuren, die uitnodigend, zacht zoemend openden. Met mooie dames en dito jongens achter een ruime balie. Het geluid wat uit de boxen kwam wil ik zelf nog wel eens door mijn huiskamer laten galmen wanneer ik in een balorige bui ben. Het zag er allemaal wat anders uit dan het gymnastieklokaal ,waar ik tweeënvijftig jaar geleden voor het laatst mijn oefening baart kunst strapatsen ten tonele had gebracht. Toen een uiterst vriendelijke jongeman ons de rondleiding gaf keek ik mijn ogen uit en klapperden mijn oren. Touwtrek machines, halters als treinonderstellen, dumbles, roeiapparaten, fietsen, het zou me aan niets ontbreken om mijn arme lichaam in top shape te doen geraken. Om uit te rusten van alle commotie besloot ik even te gaan zitten op een handig verstelbaar stoeltje en leerde dat dit gebruikt werd voor bankdrukken, wat mij enigszins overdreven leek, want zo zwaar was het ding toch ook weer niet. Nu, ruim drie maanden verder, weet ik de naam en de werking van alle martelwerktuigen zo uit mijn blote hoofd te stampen. Onder deskundige begeleiding van al die vriendelijke jongens in mooie blauwe trainingspakken bespeur ik enige verandering van mijn afgefietste lichaam. Weg met die hangborstjes. De iele armpje beginnen er uit te zien als gespannen elastiekies. Trots kijk ik twee maal per dag voor het badderen in de spiegel en zie in een waas de contouren veranderen, met op de achtergrond de zachte filmmuziek van de onweerstaanbare Hulk. Muziek is mooi. Zeker ik ben nog groen als gras maar voel me anders, fitter. Mijn fietskleding, vorig jaar net in gebruik genomen is de volgende oefening. Het wordt wat te nauw, dus dat betekent nieuwe kopen. Verder bestaat mijn dag nu voor een belangrijk deel uit briefjes schrijven van mijn (oude) eetgewoonten. Te veel calorieën..? Bestaat niet meer. Koolhydraten beperken en eiwitten extra, luidt sinds kort het devies. Dus loop ik nu met een calculator door de winkel. Nee, niet voor de prijs, maar om te berekenen hoeveel grammen een zak Engels drop (alweer die Engelsen) bevat. Vrolijk kwakend loop ik naar de vijver om het overgebleven bruin brood aan kwik, kwek en kwak te voeren. Nergens zulke doorvoede eenden dan achter mijn huis. Binnenkort is het nodig om een stofkapje voor te binden bij de bereiding van mijn eten. Potten droogvoer zo groot als melkbussen bevolken mijn uitgeruimde keukenkastjes straks. Mijn buik, die nu nog met een groothoeklens gefotografeerd dient te worden, wordt een wasbordje is mij verteld. Tja, dat lijkt me allemaal wel wat. Ik heb mijn lijstje weer klaar en op naar de winkel zo.
Gezonde en fijne dag allen.
© J.G.Boomsma