Als voorzitter van de vergadering had ik weer eens een slechte beurt gemaakt. De ruimte was niet berekend op het aantal mensen en er zat een groot aantal ongenodigden. De notulen ontbraken en ik had geen agenda. Geroezemoes, schuivende stoelen, vragende blikken, dhr. van Boeien die zich zo nodig in zijn plakkie cake moest verslikken (wees toch niet zo gulzig).´t was weer wat moois. Herkent u het ?.. ik wel. Om zes uur vanochtend ging het licht uit en kon ik de plaaggeesten achter me laten. Wanneer komt het moment, vraag ik me af, dat ik dit tropenrooster niet meer hoef te draaien, mag ik rust in mijn kop. Hoeft het niet meer op het overvolle zaaltje als hierboven te lijken? Zij die me na aan het hart liggen sporen me aan. Maar niemand meer dan ik zelf schreeuw bijna dagelijks “doorgaan.. doorgaan”. Ben bang mezelf over de kling te jagen. Geestelijk. Ben dankbaar, moet dankbaar zijn voor mijn fysieke krachten. Soms steekt er een gevoel van schaamte op. Er zijn zoveel mensen die lichamelijk niet meer kunnen, ziek zijn, pijn hebben. En kijk mij nou eens zitten. Hollands glorie, niets aan te zien. Misschien is het juist dat wel, het voortdurend relativeren wat me overeind houdt. Ben ook zuinig op mijn lichaam. Tandjes (imitatie maar best duur) poetsen en twee maal per dag badderen. Gezond eten ook, hoewel dat mij noopt binnenkort mijn weegschaal eens in onderdelen uiteen te nemen. Het lijkt of de wijzer moeite heeft vooruit te bewegen. Smeren met wonderolie wellicht. Een ander wondermiddel, maar dan voor de gedachtenwijzer daarboven was alcohol. Daar kwam ik al vroeg in mijn leven mee in aanraking. Vanaf mijn veertiende. Dat kwam mooi uit, want ongeveer vanaf dezelfde leeftijd kwam het bewustzijn van mijn ‘anders’ zijn binnendruppelen. Begon het lange denken. Alcohol was voor mij een medicijn. Toepassing: in ruime hoeveelheden in nemen, gorgelen mag. Bijwerkingen: gevoel van doofheid, trillerigheid en opgeblazen gevoel, dubbele tong. Pas op met autorijden. Ik heb het middel tot zes jaar terug dagelijks gebruikt. Waar nu de emballage staat, had een luxe limousine kunnen staan. De eigen bijdrage was nogal hoog. Maar ’t gaf rust. Een medicijnenstudie heb ik niet gevolgd, ik was gedwongen mijn eigen medicijnman te zijn. “dag dokter”. “ha die Jampie, wat scheelt er vandaag eens aan”. “nou dokter ik ben anders”. “ach, das wat anders, volgende patiënt graag!”…………. Veertig jaar verder. Ik kreeg pijntjes. Milt en leverworst (hm lekker). Maar ook lichamelijk moe en futloos. Was dat zo dat zo mooi heet een ‘wake up call’ ? Nee, ik heb een overlevingsinstinct, wat naar mijn overtuiging uniek is. Van de een op de andere dag ben ik gestopt met alcohol. Geen anonieme alcohollisten of meer bekende pech onder weg instanties. Ik was gestrand maar alles deed het nog om andere wegen in te slaan. Wonderlijk is de reactie van de buitenwereld overigens. Heb ik jaren luchtigjes de oordelen weg gewuifd dat ik alcoholist was, nu ontkent de massa dat dat het geval was, want “dat is niet mogelijk Jan, dat je dat zonder hulp hebt kunnen doen”. Nou dikke vinger en drie bier en doe maar een sappie, stelletje steunkousen! proost! Mijn rustgevende blonde rakkers zijn vertrokken, al jaren. Tis stil in de koelruimte, geen muzikaal gerinkel meer van hen die mij die rust gaven. Er op uit trekken, beestjes kijken en weglopen van zo dat zo mooi heet ‘impulsen van buiten af ‘. Op mien fietse de drukte in mijn kop wegtrappen helpt. Als ik nu Nico en Tine nog het spoor bijster kan laten worden. Dat zou prachtig zijn. Tis een giftig stelletje die twee. Ik moet hen in rook op laten gaan. Heb een afspraak met mezelf gemaakt. Zodra ik de nieuwe fietse heb, mijn reisgenoot voor komend jaar, dan wijs ik hen de deur. Wil niet nog meer schade aanrichten dan het ‘onheil van buitenaf ‘ als peuter bij mij heeft aangericht. Ben ik depressief ? nee, moe van denken, van de drukte in m’n kop, van soms nachten aaneen wakker zijn, zoals afgelopen nacht weer. Op twee oren liggen (das een voordeel van grote oren) zonder alle vergaarde gedachten, waar ik geen agenda van heb.
©J.G. Boomsma