Het heideveld bij Balloo, gewoonlijk één van mijn vele vertrekpunten voor korte of lange fietstochten, was afgelopen maandagavond voor één maal omgetoverd tot Bethlehem op de Drentse hei. Onder auspiciën van de schaapskooi Balloo en een gereformeerde kerk was er een herderswandeltocht uitgezet op het mooie natuurgebied, wat ik wel eens gekscherend mijn achtertuin noem. Middels een prachtige route werd het kerstverhaal uitgebeeld. Het kostte mij weinig moeite terug te keren naar gelukzalige momenten uit mijn vroege jeugd. Best mooi om bij tijd en wijle oude paadjes te bewandelen. Vroeger, op onze verre tocht vanuit Friesland naar het Groningse, liep ik hand in hand met mijn nog jongere zusje op ons nieuwe schoolgebouw aan. “School met den Bijbel” stond er op het smeedijzeren hek. Wel een beetje zielig vond ik. Op de school in het dorp waar ik vandaan kwam lag in elke klas wel zo een dik boek. Zou mijn nieuwe school wat minder bemiddeld zijn? Terug naar de hei. Figuranten beeldden Romeinen uit die ons net als in het boek van Lucas verplichtten in te schrijven. De paden op de route waren schitterend verlicht wat vanuit de verte reeds een feeëriek tafereel opleverde. Blij dat mijn vriendin mee was en mij af en toe stevig vasthield. Door de donkere omgeving en de fel afstekende lampjes wisten mijn ogen zich af en toe geen raad de dingen in perspectief te zien. Een beetje steun, wat verlichting, wat warmte door de vuurplaatsen her en der in het veld. Het niet alleen hoeven zijn terwijl het allemaal zo donker is. Het waren taferelen die zich later die kerstavond opnieuw openbaarden. Dat voelde goed.
© J.G. Boomsma