Aan veel wat nieuw is hangt een prijskaartje. Gewoon een aantal cijfertjes, die tezamen weergeven welk bedrag er onder de streep voor is betaald. En toegegeven, soms kan dat best wel handig zijn. Maar moet dat ook met een nieuw jaar, vroeg ik mij vanochtend af. Moet daar een uitzondering op worden gemaakt, wanneer zelfs de grootste idealist zich in de luren laat leggen door paginagrote berekeningen (die mij doen duizelen) wat al dat moois kost, of gaat kosten? Dank je, zeg ik dan, laat het maar bij het oude. Ook een gegeven paard kan hier en daar een tandje missen maar hinnikt er desondanks vrolijk op los. Nou dan. Buiten mijn ervaringen met mijn beroemde hobbelpaard heb ik overigens weinig kennis van de hippische wereld an sich, dus laat maar. Nee, bij het maken van het tweede rondje met mijn zwarte vriend, vanochtend vroeg, pakte het nog nieuwe jaar zich verder uit. Met ijskristallen onder een kobaltblauwe lucht. Onbetaalbaar, dacht ik. En snoot hard mijn scharlakenrode neus in de buusdoek. Zonde om hem op te halen voor zoiets moois, vond ik. Natuurlijk, de kosten gaan met veel dingen vóór de baat uit, maar ik vind het weinig prijzenswaardig om dat als last te gaan ervaren. Dus, weg met die getallen en genieten met ons allen. Ik zet de fietse in een voordelig tandje, kleed mij warm aan en ga kijken hoe de Drentsche Aa zich kosteloos heeft gevuld met het overvloedige hemelwater van de voorbije weken. Een voordelige dag gewenst allen.
© J.G.Boomsma