Over precies vier weken, dan ben ik op dit uur reeds vertrokken. Ik besef me, mij in een wonderlijke periode van het leven te bevinden. Ben ik van nature dusdanig ingesteld dat iedere verandering mij uit mijn evenwicht brengt, het verhinderd mij niet het hele zaakje rondom mijn reis dagelijks kritisch tegen het licht te houden. Waar nodig of wenselijk, op eigen inzicht, of op advies van anderen niet schroom sommige dingen alsnog anders te gaan doen. Eigenlijk wel simpel, dus ook een leermoment. En ik moet nog vertrekken hihi. Zo, Jampie wordt nog flexibel..? Nou, nou, dat valt wel mee hoor. In al mijn inventiviteit maak ik de rode lijn in het verhaal gewoon iets dikker, waardoor ik hier niet van af hoef te wijken. Maar ik kom er wel uit. Toch ben ik qua tijd en moeite ook weer afhankelijk van de expertise, kundig- en welwillendheid van anderen. Zo kom ik net met Boontje bij ome dokter weg. Het kon echt niet langer zo. Wat is het geval? Al sinds het inrijden van het stuk techniek (by Idworx) doen de wielen zich op een ongezonde gulzigheid tegoed aan het ongegeneerd opvreten van de remblokjes. Das niet goed. Vastgebonden achter op de trekhaak van een auto heb ik Boontje al meegenomen voor een second opinion bij een andere fietsedokter in de grote stad. Discreet heeft de goede man de ronde onderdanen van Boontje aan een onderzoek onderworpen. Diagnose: Corrosie. Beide velgen zijn van het type CC-T, wat inhoudt dat ze zijn voorzien van een keramisch gecoate velgrand. Een of ander keihard goedje wat er voor zorgt dat de Magura oliedrukremmen geen overmatige slijtage gaan vertonen. Nu moeten er twee nieuwe besteld worden. Een kostbare grap die echter onder garantie plaats zal vinden over twee weken. En vanmiddag..? kijken naar bevestigingsmogelijkheden voor de navigatie. Zo ijdel ik op mijzelf ben, ben ik ook op mijn metgezel. Het moet er wel allemaal een beetje uitzien zak maar zeggen. Niet altijd even eenvoudig maar wel uitdagend. Goed weekend allen.
© J.G.Boomsma