Opgelucht en blij dat het nieuwe jaar nu toch echt een feit is. Voor mij althans. Heb ik op 1 januari vaak het gevoel dat ik nog maar op een heel smal drempeltje sta, waarvan ik zo weer achterover kan vallen, de 2e staat vaster in mijn eigen systeem. De spandoeken van de startplaats zijn definitief uit het zicht verdwenen. De kaarten liggen op tafel, het spel kan gespeeld worden. Enigszins onnozel zit ik naar de speelkaarten te kijken. ‘k heb de spelregels nog niet in het snotje. Weer niet opgelet Jampie..? Euh… jawel hoor, maar ‘k was niet helemaal bij de les, vandaar. En toch besluit ik mee te doen. Heb u als secondanten naast me zitten, u kijkt wel over mijn schouder mee. Tijdsdruk en deadlines zijn niets voor mij, dan haak ik af, daar kan ik niets mee. Beeldjes en plaatjes toveren daarentegen een triomfantelijke lach op mijn gezicht. Het mij zo bekende “ooooh zo” gevoel komt te voorschijn zak maar zeggen. Wel Jampie.. jou beurt.. Doe mij de regenboogpion maar. Gisteravond heb ik een klokje laten instaleren. Mijn vriendin die het ding in het systeem ging schroeven, had mij lang en doordringend aangekeken en met punt/ komma bevraagd of ik zeker was dat dat was wat ik wou. Met de buusdoek voor de mond, kijkend naar het vogeltje dat voor het raam langs fladderde heb ik volmondig “JA” gezegd. Nu lijkt het Cape Canaveral wel bij me thuis. Geen mannen met witte jassen en andere gewichtig doenerij hoor. Wel een mooi aftel mechanisme waar ik af en toe het gordijn even voor kan schuiven, de witte jas even aan het knaapje hang en even vogeltjes kan tellen. Mijn nieuwe dagagenda ligt inmiddels opengeslagen voor me op tafel. Hij ruikt nog lekker nieuw. Eigenlijk zonde daar zinnetjes met inkt in te schrijven vind ik, dus per dag wel ruimte laten. Niet te vol maggelen, denk ik. Af en toe even uit mijn eigen kooitje komen fladderen en mee gaan in het bonte gezelschap wat van tak naar tak sprong vanochtend vroeg in het Asser bos. Niet gehinderd door aftellen. Bijtellen klinkt mooier. Met of zonder mij, de tijd tikt altijd wel door, dus genieten van het moment. Mien fietse poetsen en laten glimmen. Weer als nieuw, met de kop in de wind, fris en vrij de wieltjes tevreden onder me horen suizen. Zonder agenda. Geen punt. Fijne dag.
© J.G.Boomsma