De vraag om de zegen voor mijn tocht aan mijn moeder leverde mij geen overduidelijk antwoord op. Ook wel een beetje moeilijk, gezien de niet geheel heldere formulering van mijn vraag. Maar, de voorwaarden die zij stelde maken van mij toch een gezegend mens. Uit de mond van mijn negentig jarige moeder horen “dat het wel goed is, als je maar snel en gezond weer terug mag komen”. Het is goed, er spreekt moederliefde uit. Daar kom ik wel mee weg. En dat weggaan zit er nu toch aan te komen. Nog twee volle weekenden, die ik kan gebruiken om aan het cameraatje op het stuur te wennen. Ja, het apparaat zelf went snel, maar de bediening vergt nogal wat aandacht en acrobatiek. De cameramannen achter op de motards tijdens wielerkoersen doen mij ook altijd op het puntje van mijn stoel zitten. Maar dat heb ik ook met de mannen in de volgauto’s. Om de achterbank maar zo snel mogelijk leeg en dus voor mijzelf te hebben tijdens zo’n lange zit zou ik de renners lekker volproppen. Zoveel mogelijk en vroegtijdig een goede bodem geven zak maar zeggen. Tis wel een hele prestatie om zo’n hele dag achter in de auto te zitten tussen gamellen met drinken, broodjes koude worst en wonderpillen. Als renner (ik vind fietser toch mooier klinken) zou ik een andere route nemen om maar verlost te zijn van dat zenuwachtige en zwaarwichtige gedoe. Van verre hoor je de colonne auto’s en motoren aan komen en dan toch nog even op een, overigens verboden, meertonige hoorn drukken. Maar wat heb ik een respect en bewondering voor de mannen en vrouwen die zich, op ieder hun eigen niveau, wagen aan het wedstrijd en toertochten rijden. Op het vlak, als in de bergen. Wat kon het vroeger zeer doen wanneer ik weer eens was uitgegleden op split in de bocht. Vooral ’s ochtends bij het opstaan, wanneer de broek over de rauwe open wonden werd geschoven en de wond stijf was. Van mamme mocht ik soms zelfs thuisblijven. Deze sporters worden zo goed en zo kwaad het kan wederom op de fietse gehesen en gaan door. Als beef tartaar komen zij over de finish, met koorts, wondkoorts of gebroken ribben. Sjong, ik vind het knap. Maar goed, op het moment dat de Tour op 2 juli van start gaat in Saint-Michel, steek ik de grens met Duitsland over. Voor mijn eigen tour. voor vandaag een fijne zondag allen.
© J.G.Boomsma