De eerste speldenprik van Koning is uitgedeeld en inmiddels weer veilig opgeborgen in de vrieskast. Als we de weerkundigen mogen geloven blijft de ijskoning echter van dichtbij toekijken en zou het wel eens stuivertje wisselen kunnen zijn in de nieuwe week. Dat zie ik dan wel weer. Tijdens het opmaken van de tussenballans springen er maar een paar dingetjes uit. Een klein maar geniepig krasje op mijn ego na mijn slippartij en mijn vraag welk recept de wegbeheerder gebruikt bij de samenstelling van zijn strooigoed. Vroeger was opgedroogd zout wit uitgeslagen van kleur, terwijl het nu meer op steenkolenbruin lijkt. Met gefronste wenkbrauwen nam ik dezer dagen kennis van de verongelijkte taal die het zuiden van ons landje bezigde richting de noordelijke broeders. Verongelijkt in die zin, dat men het daar maar wat raar vond dat er nogal wat media-aandacht was met betrekking tot de noordelijke ijsdansers. Tja, zeg ik dan op mijn beurt, nog even wachten broeders in ’t zuuden! Met een lichte beving van opwinding mogen we hier straks ons best weer doen de televisie waterpas te houden, om jullie dansmariekes hun carnavaleske toeren te zien uithalen. Das ook mooi toch? Daar stoot ik mijn feestneus toch ook niet aan? Leven en laten (b)leven zak maar zeggen. Maar, zeg ik, ’t was misschien ook wel een beetje teveel aandacht en kouwe drukte. Is mijn korte termijngeheugen…………………………………. ‘k ben het even kwijt…….. maar mijn lange termijngeheugen bedriegt me niet. Vroeger waren de scholen alleen maar dicht wanneer ik geheel onverwachts thuis kwam met de mededeling dat alle jongens vrij waren (het buurmeisje dus niet, leerde navraag van moeder). Zelfs ten tijde van de barre winter van “64 genoten wij ons onderwijs, al moet ik er bij zeggen dat het genot bij mij niet altijd aan de oppervlakte kwam. Maar, niet gezeurd, ik ben wel blij dat de ijslaag weer gesmolten en de weg zodoende weer vrij is. Slecht ter been zijnden en zij die dat zijn geworden kunnen weer frank en vrij aan buitenactiviteiten meedoen. Geen korte lontjes meer met sneeuw- en ijsballengooien, de vlaggen wapperen weer ijsvrij, het zonnetje schijnt weer en ook ik kan weer mijn dagelijkse ritjes voortzetten. Even lekker de kop in de wind en zoals altijd even de dag van gisteren een plekje geven. De spanning van die dag er even uit trappen en tot het besef komen dat de wereld ondanks alles toch best wel mooi is. Ik wens u een fijne dag.
© J.G.Boomsma