Sjong.. ik heb eergisteren weer eens gemerkt hoe lichaam en geest zich naar elkaar verhouden. Als ’t in de kop niet helemaal lekker zit, dan gaat alles wat daaronder bungelt ook zijn eigen gang. Is mijn ervaring. Lekker vrijuit fietsen, alles rozegeur en maneschijn, veranderde al tijdens de heenrit in gedachten van neerslachtigheid. De stemming en omstandigheden waren meer synoniem aan die van rubbergeur en zadelpijn zak maar zeggen. Op zulke momenten gaan minder positieve dingen de boventoon voeren. Het uitstervend ras, van de fietser die een vinger uitsteekt, die op zijn eigen weghelft rijdt, een fietsbel meevoert en de kleuren van de verkeerslichten juist interpreteert, de afwezigheid daarvan irriteert mij net even iets meer dan wanner ik vrolijk neuriënd langs ’s Heren wegen rijdt. En, oh wee, zeg er eens iets van. In een stad waarin het IQ toch net iets boven het gemiddelde ligt vanwege de aanwezigheid van hoger opgeleide mensen verwacht ik simpelweg iets meer. Wereldverbeteraars of zij die pretenderen dat te zijn, ze gebruiken hun vinger uitsluitend om hem omhoog te steken naar mij, wanneer ik hen onder het rijden kosteloos probeer te voorzien van wat tips en trucs om op een veilige en vooral sociale manier van A naar B te rijden. Of er worden me zaken vocaal toegeworpen, waarvan ik de betekenis thuis vaak even op moet zoeken (want ik mag graag weten wat men mij toewenst). Nee, ik zat niet lekker in mijn vel. De angst zit er ook nog en beetje in vanwege de spookverschijning een aantal dagen terug. De val maakte angstig. Maar goed, evenals de piloot die aan een lap stof besluit te gaan hangen, maar direct weer het luchtruim kiest, dwong ik mijzelf ook om snel weer op te stappen. Maar ’t had allemaal zijn weerslag een beetje denk ik. En dan ga ik verkeerd zitten, ga verkrampt trappen en begin pijntjes te voelen waardoor het cirkeltje rond is. Het hierboven beschreven en bijbehorende gevoel is dan een logisch gevolg van. Maar dat was eergisteren. Vandaag schijnt het zonnetje weer, al schijnen de temperaturen de komende dagen wel iets tegen te vallen. Als ik onze lieve en schitterende koningin was zou ik wat wollen ondergoed van Jansen en Tylanus van oma lenen. En voor de koning een duffelse jas. Maar wie weet. ’t duurt nog een aantal dagen. Misschien vallen de verwachtingen wat het weer betreft wel mee. Voor eerst een fijne dag allen.
© J.G.Boomsma