Wat een geweldige dag gisteren! De eerste materiaalsponsor is een feit! ‘FIETSEN EN KOFFIE’ uit het mooie Assen. Mijn woonplaats en op 1 juli het beginpunt en daardoor startplaats van de rit op mien fietse naar droompunt Lugano (ZW). Trots op het in mij gestelde vertrouwen. Maar ook dankbaar. Dankbaarheid, waarvan ik niet weet of en hoe ik dat gevoel kan tonen. De vonkjes slaan wel over, maar in al mijn onzekerheid slaat het motortje niet aan, geen mooie witte rookpluimpjes die het woordje dank tegen een strakblauwe lucht laten kringelen zak maar zeggen. Maar oh zeker, tis er wel, ’t liep me de oortjes uit gisteravond alleen in mijn droomhut. Traantjes van geluk in het vierkante stukje linnen wat bij mij dienst doet als buusdoek. In mijn stukkies noem ik niet vaak namen van mensen in het bijzonder. Toch voel ik me aangespoord daar van af te wijken. Met een knoop in de vingers weet ik echter geen volgorde aan te brengen in alle namen. Harry, Nanda, Marjan, Michelle, Vincent, familie, u als lezer en alle mensen die op de achtergrond mee leven en denken. De oprechte trots van mijn beide jongens die zelf aan het begin van het levenspaadje staan. Het liet de zon schijnen. Ondanks de regen die met vlagen uit de grijze lucht naar beneden kwam, voelde ik me losjes. ’t was net of mijn schouders iets rechter stonden en het voelde echt of de zon scheen daarboven in mijn kop. Heerlijk gevoel. Nu, vandaag moet ik het er van nemen. Ook de positieve emoties een plekje in het theater daarboven wijzen, goed aangekleed tussen dooi en vorst door fietsen. Straks fris in de kop kijken wie waar zit als ik terug ben. Eerst fietsen, straks thuis de koffie. Mooi man! Fijne dag.
© J.G.Boomsma