Navigeren is voor mij natte vinger werk. Ik heb mijn handen er al vol aan om alle beeldjes en plaatjes die aan mijn gezicht voorbijtrekken te laten bezinken in het systeem daarboven. Wordt de opgegeven route ook nog eens begeleid door een koffiebruine mannen- dan wel een zwoele vrouwenstem, dan kan ik op mijn vingers natellen dat er een alternatieve route door mijn eigen systeem wordt geprogrammeerd. Hoewel de vrouwelijke computerstem toch mijn voorkeur heeft, leidt dat toch ook weer af. Geen kunstmatige romantiek tussen de fietstassen dus. Stiekem verdenk ik de bedenkers er van de prijs van hun jolige bedenksels eveneens kunstmatig hoog te houden. Maar das een complottheorie en daar laat ik me niet het bos mee insturen hoor. Dat gaat me net te ver. Afgelopen zaterdag liet ik me opnieuw nog weer eens voorlichten door een aardige jongeman, die de kachel moest laten branden in een avonturenwinkel. Het navigatiemiddel werd vakkundig door hem aangeprezen als het summum op dat gebied. Dat wist ik. De prijzen die hij op hoestte voor de bijbehorende software (wat een mooi woordje) bleken de aanschafwaarde van het apparaatje te verdrievoudigen. Snel en behulpzaam bood ik hem mijn buusdoek aan, maar hij had nog droge ogen, dus was dat laatste niet nodig, gelukkig. Onder de indruk van zijn praatje verliet ik de winkel en zag bij het omkijken dat vette rookwolken de schoorsteen verlieten. Bah. Nee, avontuurlijk ben ik wel, maar door een lege beurs de tocht laten omslaan in een overlevingstocht avontuur ik liever niet. Te riskant voor mij. Desondanks zal er zo’n ding moeten komen voor op mien fietse straks. Zonder het eigenlijke doel van de tocht uit het oog te verliezen zit ik me nu opnieuw te verdiepen in eventuele opties en alternatieven. Velo Schweiz (een kaarten fabrikant) heeft van alle mogelijke fietsroutes in Zwitserland kaarten ontwikkeld die te gebruiken zijn in combinatie met bestaande navigatieapparatuur. Wat ik nu ga onderzoeken is of ik deze als het ware kan implanteren in het apparaat wat ik op het oog heb. De Garmin Edge. Een handig en goed uit de testen gekomen ding, met tal van mogelijkheden en op zich betaalbaar voor mij. Dus opnieuw trek ik straks mijn witte doktersjas aan en verdwijn voor dagen en nachten in mijn laboratorium. Als een kloon van dokter Glibber gil ik Eureka wanneer mijn onderzoek positief afgerond kan worden (alweer een doktersroman in de schappen straks, wat ben ik ook knap hihi). Zoals gezegd, mijn eigen doel blijft voorop staan, maar door mijn beperkte overzicht van alles rondom het geheel lijkt mijn kop af en toe op een overvol scheikundelokaal, waar proeven worden gehouden en waar het pruttelt en borrelt. Af en toe knalt het plotseling als er weer een beproeving op de rol staat waar ik geen kaas van heb gegeten (frommage du ravage) zak maar zeggen. Tips en trucs van echte scheikundigen, jonge en oude onderzoekers zijn welkom. Alle seinen staan bij mij op code groen hoor, niet van de bange. Das Jampie ook niet.
© J.G.Boomsma