Just an ordinary man. Ja precies, maar dan anders. Geen culture Hero, local Hero, of iemand die zich daar naar gedraagt. Voor mij geen wereld aan publiciteit. Vandaar mijn gevoel van dankbaarheid aan een klein, doch select groepje mensen die mij helpen bij de vele voorbereidingen rondom mijn levensproject van komend jaar. Belangeloos…? Integendeel! Al deze mensen hebben één belang, mij helpen. En das niet niks. Geen initiatieven durven of kunnen nemen, geen hulp durven vragen, geen overzicht hebben, onbeheersbaar en impulsief. Het zijn zaken die zo bij me horen. Me moedeloosheid bezorgen. Maar, gedachten te over bij mij. Tussen die ballenbak aan gedachten valt er af en toe een heel mooi balletje in de vorm van een ideetje. Aangezien mijn korte termijngeheugen als rook in mijn hoofd oplost, schrijf ik alle naar mijn idee bruikbare dingen op. In mijn rommelschriftje, zo ik dat oneerbiedig noem. Zo ook de ideetjes, of hersenspinsels, zo anderen deze zouden kwalificeren. Zus, vriendin, broer, schoonzus, omejanzegger, zwager, buurman, ze strekken hun handen behulpzaam naar me uit. Wanneer ik dan zoals nu in mijn eentje “hoor de wind waait door de bomen” zing, (wat heb ik toch een fijne stem) voel ik me eenzaam maar desondanks niet alleen. Onnoemelijk hoe dankbaar ik me voel, wanneer ik de namen en de daarbij horende gezichten door mijn kop laat dwarrelen. Laat het maar lekker doorwaaien. De buusdoek langs de kijkers halen van blijde emotie. Werkelijk waar. Nou goed… tis dat u het vraagt… ook wel een beetje minder blije emoties, maar ’t kan ook niet alle dagen polonaise en andere luidruchtigheid zijn. Das de buurman ook niet gewend tenslotte. Weg met die gekkigheid. ‘k zou al de namen in chocoladeletterformaat in mijn eigen GOEDNIEUWSKRANT willen plaatsen. Ben geen ster in het tonen van dankbaarheid, dat lukt me niet. ’t neemt niet weg dat de goedheiligman zwaar in de problemen met de Arbodienst zou komen bij het dragen van het marsepeinen hart, waarin ik alle lieve mensen heb opgesloten die me zo behulpzaam zijn bij alles. Fijne avond allen en tot de volgende keer.
© J.G.Boomsma