Op naar de bakker en langs de sigarenboer. Vandaag sta ik even stil bij het heuglijke feit dat ik, volgens elektronisch bij gehouden statistieken, het getal vijfhonderd heb gehaald… 500… cinquecento! Ik ben niet zo van de statistieken. Kijk d’r vaak met enig ongeloof naar. Maar vandaag blijkt dat ik vijfhonderd maal geen sigaret heb opgestoken. Winnen is mooi, maar ik ben ook de winnaar die in volle glorie omkijkt naar de verliezer. Vandaar dat ik even naar de keukenlade liep en een begripvolle blik op mijn laatste plukje tabak in het platte puutie wierp. ’t ligt er nog steeds en dat moest ik maar mooi zo laten. Ontdaan van alle compassie zeggen sommige hardliners tegen me om het weg te gooien.. nou jah zeg..! Zo ga je toch niet met verliezers om? ’t zou iedere kansberekening overbodig maken mij op zo’n manier van mijn tegenstrevers te ontdoen. Niet zodra de club antirokers (wat zijn ze trots op mij) mijn huis onder aanvoering van de plaatselijke fanfare hebben gepasseerd, loop ik met stille trom naar het monumentje in de lade. Waarom zijn zoveel lekkere dingen zo lekker verkeerd? Het vlees is zwak, dat geloof ik. De stoot nicotine gaf mij zoveel rust in mijn kop. Is dat de mentale verslaving..? het zij zo. Maar goed, de verliezers stellen zich op en winnaar staat klaar voor weer een nieuwe ronde. Zo is er elke dag dak niet rook weer eentje die de volgende wat gemakkelijker moet maken zegt men. Daar heb ik zin in dus begeef ik me weer naar de startlijn van de nieuwe dag. Ik kijk de zaak met vertrouwen aan. Roze bril, groene bril…ach schoonmaken met de buusdoek en dan zie ‘k het wel. Ik zwaai nog even naar de sigarenboer. Moi Willem! U ook een fijne dag.
© J.G.Boomsma