Skip to main content

Sporen

By 5 december 2017Mijn fietsblog

Met de ketting niet meer geheel op spanning en de sporen  die de herfst heeft achtergelaten op de rest van de fiets, dwarrelen als een plotselinge, maar welkome windvlaag mooie beelden door m’n kop. Twee sleutels klaar leggen, portemonnee en telefoon, de fietstassen en bidons aanhaken, mij als een vacuum verpakte hansworst in het aerodynamische fietspak wringen en het uitzoeken van de juiste kleur sokken. De lichte spanning in de buik vooraf aan de langere ritten. Als een verliefde puber voor zijn eerste afspraakje, uitzien naar de “Date” met Drenthe en waar ik die dag uit zou komen. Na het op nul zetten van de dagteller de tuindeur sluiten en afscheid nemen van een paar zielig starende hondenogen. En dan, als een oude diesel het ritme zoeken en de stoom afblazen van de snelkookpan daarboven. De vooruitzichten van de weermannen en -vrouwen komen overeen met mijn eigen onbestemde gevoel dat het wel eens een ouderwetse winter zou kunnen worden. Geen fietsweer voor mij dus. Niet als een balletdanser jongleren tussen half vergane en bevroren bandensporen en daarbij binnensmonds mopperen waarom  geen enkel spoor recht loopt. Trouwens, even over die balletdanser, dus even een klein zijspoor. Een blik in de spiegel leert mij dat ik wel weer heel erg zoet ben geweest dit jaar. De buik staat iets buiten de spiegel geposteerd zak maar zeggen. Pakjesavond krijgt bij die aanblik een geheel eigen dimensie maar dat mag de pret niet drukken. Ontsporen mag toch ook wel eens? Nou dan. Fijne pakkenavond allen.

© J.G.Boomsma