Toen ik mijzelf een poosje terug op deze plek hard op afvroeg wat voor effect stroomopwaarts fietsen heeft, bedoelde ik eigenlijk dat hier de omgevingspsychologie om de hoek komt kijken. Zo.. das een mooie dacht ik. 41 punten met scrabble, maar voor mij geen woordwaarde hihi. Een voorbeeldje; uren lang bijna gebraden worden in een loeiheet koekblik op wielen, op weg naar verre oorden en na evenzovele uren een plaatsnaambord ontwaren van de eigen woonplaats. Nee dat schiet niet erg op. Of het pittoreske kasteeltje tegen de berghelling. “ach kijk nou es, wat een leuk kasteeltje”. Na uren wandelen “he, al weer die ruïne”. Na een halve dag, de uitputting nabij “…………. nog steeds dat …kasteeltje!”. Voor je gevoel niet verder komen, terwijl lichaam en geest toch al het een en ander te verhapstukken hebben gekregen. Het zelfde mechaniekje in mijn prentenkabinet daarboven zal proberen op te gaan spelen tijdens de Rijnroute door Duitsland, vermoed ik. Toch wel grappig, dat spelletje tussen lichaam en geest. Zonder het te bagatelliseren wil ik dat gevoel echter op voorhand niet tot een item maken op mijn reisje lang de Rijn. Das reuzefijn. Maar, en das voor hen die mij van goedbedoelde, raadgevende adviezen dienen, ik ben en wordt niet overmoedig hoor. Ik spot niet met de man met de hamer zak maar zeggen. Het lijkt me gewoon een prachtroute en er is vast ook een voordeel uit te halen. Duwboten, Rijnaken en passagiersschepen moet ik qua snelheid voor kunnen blijven en tis een rustgevende gedachte, zo hier aan tafel, dat ik de route niet door middel van een waterfiets van plan ben af te leggen. De badmuts zit dus niet in mijn standaarduitrusting. Daarentegen heb ik van Harry een kek fietshelmpje op proef gekregen. Het zou toch mooi zijn daar een camera op te monteren en u dagelijks op wat mooie beeldjes te trakteren? Zo ver is het echter nog niet. Ondanks dat ik de kalenderbladen wel een handje wil helpen voor uit te gaan in de tijd, zou dat geen goed idee van me zijn. Voorbereiding en bovenal training vergen ook zo hun eigen tijd. In deze periode van het jaar voorwaar niet alle keren prettig. Maar das ook een spelletje met de geest en zorgt soms bij thuiskomst voor een licht euforisch gevoel. Voor ik gedwongen wordt sneeuwbanden op mien fietse te monteren, kan ik de komende twee dagen zo het lijkt nog wel even voor uit zonder die winterse joligheden. Fijne dag allen.
© J.G.Boomsma