Al fietsend schieten er vaak gedachten door mijn kop die nogal ver af staan van de alledaagsheid van het bestaan, maar er om de drommel wel mee te maken hebben. Zoals vorig jaar op die prachtige zonnige dag, helemaal alleen op een bankje midden op het Scharerelveld in de buurt van Westerbork. Genietend van de door mij meegebrachte eieren en bananen stonden de Schotse hooglanders mij ietwat argwanend gade te slaan wat ik daar kwam doen. Stel, dacht ik, dat het meest vooraanstaande koebeest besluit wapenonderhoud te plegen en met zijn hoorns mien fietse te grazen neemt. Een lichte paniek nam bezit van mij bij de gedachte hoe mijn Idworx van model zou veranderen. Vooropgesteld, ik ben beestachtig begaan met de natuur, maar om de stier na zijn noeste hoornslijperij te verwittigen dat ik het toch wel bijzonder onredelijk vind, gaat natuurlijk te ver. En toch, zo denkbeeldig was dit nu ook weer niet. Af en toe lees ik nog wel eens in de krant dat er een boer te grazen is genomen door een lid van zijn eigen veestapel, dus ik bedoel maar. Voor mij kan het dan ook geen kwaad, mijn gedachten zo helemaal alleen, te laten gaan en uit te spreken. Zweverigheid is mij eigen. “dan liever de lucht in!” riep van Speijk en blies zijn jacht op, om zo zijn verzekeringspenningen te innen. Dat voorval is al weer enige jaren geleden. Maar zijn uitspraak heeft bij mij niets aan kracht ingeboet. Waardoor ik vast ook tot de zwevende kiezers behoor. Ik kom dan ook pas weer beneden op het moment dat alles weer rustig is daar beneden. Vanaf een afstandje toekijken hoe gek de wereld is geworden. Mij proberen te distantiëren van de zottigheid waar ik zelf ook een deel van uit maak. Verlekkerd denken aan gezond eten en op de computer ‘zure bom’ intoetsen schijnt zelfs gevaarlijk te zijn, getuige de berichten dat er geheim agenten mee kunnen kijken. Moest een geheim agent vroeger nog opvallend onopvallend in de vakkundig verstopte microfoon in zijn vieze schoen praten, nu kan hij clean vanachter zijn scherm mee kijken door middel van een in uw pc ingebouwd microfoontje en zelfs cameraatje. Zakdoekje leggen, niemand zeggen. Tis inderdaad om te huilen al die gekkigheid. En dat allemaal voor ons eigen welzijn, zo wordt er gezegd. In ultramoderne wetenschapsruimtes worden manieren ontworpen om de mensheid steeds ouder en gezonder te laten worden. Terwijl knappe buurtjes in een dito gebouw op steenworp afstand machines in elkaar knutselen om de mensheid zo snel en massaal mogelijk om zeep te helpen. Witte reus, wast een berg, kost een beetje. Of iets in die trant. Nee, laat mij dan maar wat lichtvoetig zijn, om zodoende te proberen niet in botsing te komen met alle metershoge billboards van waar ons welzijn en voorspoed worden toe geroepen. Want laten we wel zijn, we kunnen toch ook kiezen om elkaar niet steeds weer de oren te laten wassen of dat bij die ander ongevraagd te doen?
Fijne dag allen.
© J.G.Boomsma